Ve hangisi bilmiyorum.

   Yirmi dört yaşımın son yarısı bitmek üzereyken hala ne yazı ne de eğitim kariyeri yapamamış olmam üzerinde düşünüp üzülmem gereken bir konu olmalı ama hiçbir şey hissetmiyorum. Farklı konularda, ardı ardına yenilgiler ve hayal kırıklıkları yaşamak sonunda aklımdaki ve kalbimdeki umutlarla birlikte endişeleri de götürdü.

   Yarının ne getireceğini bilmediğim gibi ne götüreceğini de bilmiyorum. Şimdi hissettiklerim kaybolabilir, hayallerim değişebilir, enerjim tükenebilir ve belki de yarını hiç göremeyebilirim. Plan yapmayı severim, hayal kurmayı daha çok severim ama günübirlik yaşamaktan alıkoyamıyorum kendimi bugünlerde. Belki gelecekteki soğuk, karanlık belirsizliği şuanda üzerime parlayan güneşe sığınarak unutmaya çalışıyorum ya da görmezden geliyorum. Ya da gerçekten görmüyorum. Ve hangisi bilmiyorum.