Ama hayat senin dahil olmanı bekleyemeyecek kadar meşgul.

   Yaşadığım depresif ruh hali, mutsuzluk, yaşama isteksizlik ve hevesin tozu bile bulunmayan günlerimden sonra (sanmayın ki geçti) sorunumu biliyorum. Amaçsızlık! Ben bu hayattan, yarından hatta bugünden ne istediğimi bilmiyorum. 

   Tabi aklımda yapmak istediğim bir sürü şey var. Yapmak istediğimi sandığım, daha iyi bir kelime grubu seçimi olur aslında. Çünkü o birçok şeyden hiçbiri beni içine çekip derin sularıyla veya devasa ormanlarıyla cezbetmedi. Bende ne kadar tehlikeli ve zor olursa olsun oralara gitme ve kaybolma isteği uyandırmadı. Sadece pencereden izleyip etkilendim, takdir ettim ve perdeyi çekip koltuğuma döndüm. Bu kadar.

   Yüzme bilmiyor olmana rağmen derin denizleri keşfe çıkmak aptallık olur mu? Gerçek anlamda evet. Peki mecazi anlamda düşünsek yani bir işe hiçbir şey bilmeden başlarsan zamanla onun hakkında istediğin ve ihtiyaç duyduğun seviyede bilgiye sahip olur musun? Her konu için geçerli olmasa da evet diyorum. Olursun, oluruz.

   Peki hangisinin gerçek hangisinin mecazi anlamda olduğunu bilmediğimiz bir durum çıkarsa karşımıza? Adam akıllı oturup düşünmek gerekir tabi. Pencerenin önünde düşünmek gerekir hatta. Neyle yüzleşeceğini iyice anlamak gerekir. 

   Rahat koltuğunda otururken belki her şeyi yapabileceğini düşünürsün. Ama hiçbirini gerçekten yapmak istemiyorsundur ya da yapabileceğine dair şüphelerin vardır ve yüzleşmek istemiyorsundur. Ne istediğine karar vermediğinden hayattan beklentin de yoktur. Ve hayattan beklentin olmayınca hayata dahil olamıyorsundur. Ama hayat senin dahil olmanı bekleyemeyecek kadar meşgul.